پس از فراموشی، پیری است که می رسد

جای نگرانی نیست. من همیشه فکر می کردم آدم ها یک بار عاشق می شوند
و تنها یک بار. مثل رویای شب های روشن » که می گفت که بار اولش فرق دارد .
بعد می بینی باز عاشق می شوی و این بارش با بار اول فرق دارد.
یک جنس دیگر است و اما همان قدر قشنگ.
یاد گرفته ام آدم ها دوبار عاشق می شوند توی زندگی.
بار اولش را فراموش می کنند و بار دومش را نیز. اما دیرتر.
بس که می ترسند بار آخر باشد و هی می خواهند نگهش دارند.
انگار از پس فراموشی، پیری ست که فرا می رسد.